( Łzawienie )
Istnieje wiele przyczyn niedrożności dróg łzowych jak i wiele miejsc ich powstania.
Najczęstszą przyczyną są niedrożności wrodzone ,pourazowe i pozapalne.
Łzawienie i ropienie oczu u dzieci:
Jeśli pojawia się u dzieci po urodzeniu lub kilku miesiącach po urodzeniu i nie mija po standardowym leczeniu kroplami to najprawdopodobniej przyczyna jest niedrożność przewodu nosowo-łzowego.
Rys 1. Anatomia dróg łzowych
Przewód ten uchodzi do nosa i w życiu płodowym jest zamknięty cienka błoną ,która zwykle pęka w pierwszych miesiącach życia .Jeśli tak się nie stanie worek łzowy ulega zakażeniu i w worku spojówkowym pojawia się wydzielina ropna . W takiej sytuacji należy rozpocząć leczenie. Zaczynamy od stosowania kropli antybiotykowych i masaży. Jeśli to jest nieskuteczne wykonujemy sondowanie i płukanie dróg łzowych. . Zabiegi te są zwykle skuteczne . Zdarza się ,ze przewód nosowo-łzowy jest wąski ,kręty pozrastany lub jest go brak .
W tej sytuacji konieczne są procedury chirurgiczne połączone z czasową intubacją dróg łzowych w całości (intubacja polega na wprowadzeniu cienkich silikonowych rurek do dróg łzowych w celu zapobieżenia zarastania zrekonstruowanych odcinków kanalików łzowych u dzieci rurki pozostawia się na 9 miesięcy)
Efekty leczenia są gorsze im dłuższy czas mija od zakażenia worka łzowego do podjęcia leczenia operacyjnego . Metody postępowania są dość ograniczone i poza wspomnianym sondowaniem i przepłukiwaniem można i trzeba stosować endoskopową metodę laserową . Do 4-6 roku życia jest to JEDYNA metoda rekonstrukcji dróg łzowych u dzieci !
Dostępne techniki operacyjne :
Sondowanie -zgłębnikowanie polega na wprowadzeniu sondy przez kanalik górny aż do nosa małe zrosty zostają rozerwane i uzyskuje się swobodny przepływ łez -zabieg ten wykonujemy w znieczuleniu miejscowym ograniczając ryzyko komplikacji spowodowanych narkozą
DCP dacrycystoplastyka -metoda polegająca na poszerzeniu zwężonego ,ale drożnego przewodu nosowołzowego za pomocą balonika -skuteczność około 50% -technika droga i efektywność mało pewna
DCR dacryocustorhinostomia– przezkanalikowa, endoskopowa, laserowa; najnowocześniejsza technika operacyjna i jedyna do zastosowania u dzieci we wszystkich typach niedrożności. Polega na wprowadzeniu mikorendoskopu o średnicy 0,5 mm przez kanalik łzowy i w chwili dostrzeżenia zmian w anatomii dróg łzowych uruchamia się laser diodowy, który powoduje udrożnienie dróg łzowych. Technika ta nie pozostawia żadnych szpecących blizn na twarzy .Dziecko po zabiegu może iść do domu nie jest wymagany pobyt na oddziale szpitalnym . www.rozycki.pl
Niedrożności dróg łzowych u osób dorosłych najczęściej są pourazowe, pozapalne lub towarzyszące przewlekłym stanom zapalnym zatok .Objawiają się początkowo okresowym łzawieniem, potem łzawienie staje się intensywne ,aż w końcu dochodzi do ostrego stanu zapalnego worka łzowego. JEDYNĄ radykalna metodą postępowanie jest zabieg operacyjny udrożnienia przewodu nosowo-łzowego .leczenie antybiotykami daje zwykle krótkotrwałą poprawę . Im dłużej zwleka się z zabiegiem operacyjnym tym mniejsze szanse na całkowite wyleczenie.
METODA ENDOSKOPOWA
Po znieczuleniu miejscowym i obkurczeniu błony śluzowej bocznej ściany jamy nosowej, lokalizuje się, za pomocą endoskopu, miejsce przyczepu środkowej małżowiny nosowej. Następnie koaguluje się błonę śluzową w okolicy odpowiadającej rzutowi woreczka łzowego na boczną ścianę jamy nosowej. Po dotarciu do kości łzowej wykonuje się w niej okienko kostne o średnicy 7mm. Zgłębnikowanie dróg łzowych pozwala na precyzyjne nacięcie woreczka łzowego i wytworzenia przetoki do jamy nosowej powyżej miejsca niedrożności. W celu utrzymania drożności uzyskanej przetoki intubuje się kanaliki łzowe rurkami silikonowymi. Związane końcówki rurek intubacyjnych pozostawia się w jamie nosowej.
METODA KLASYCZNA
Po znieczuleniu miejscowym i obkurczeniu błony śluzowej bocznej ściany jamy nosowej wykonuje się nacięcie w kącie przyśrodkowym na długości ok.15mm. Następnie preparuje się tkanki do odsłonięcia woreczka łzowego, oddziela woreczek od kości łzowej i wykonuje się w niej okienko kostne o średnicy ok.7mm. Kolejno nacina się błonę śluzową jamy nosowej i woreczek łzowy. Odpowiednio łączy się szwami woreczek łzowy z błoną śluzową wytwarzając przetokę powyżej niedrożności. Następnie intubuje się kanaliki łzowe rurkami silikonowymi, żeby utrzymać drożność uzyskanej przetoki. mapa online Związane końcówki rurek intubacyjnych pozostawia się w jamie nosowej. Warstwowo szyje się nacięte tkanki.